رواية انتقام الحب الجزء الثالث للكاتبة أمنية الريحاني الفصل الخامس
بتجرى أميرة على فوق تغير هدومها وبعدها بتركب عربيتها وتمشى بعد ما تسيب اولادها بيلعبوا فى الجنينة مع فادية فى شركة العشرى: أميرة فى مكتبها متعصبة جدا وأدامها رحمة واتنين مهندسين تانيين.
أميرة: أنا عايزة اعرف إزاى دا يحصل، يعنى إيه نتأخر فى تسليم المشروع اسبوع بحاله والعميل يكلمنى يشتكى من التأخير، دى أول مرة تحصل فى تاريخ شركة العشرى رحمة: صدقينى يا أميرة التأخير دا غصب عننا أميرة: مفيش حاجة اسمها غصب عنكم، فى حاجة اسمها عمال بتشتغل عشان تسلم الشغل فى مواعيده، وناس بتراقب عليهم، أمال البهوات الى واقفين أدامى دول لزمتهم ايه، بياخدوا مرتبات كل شهر عشان فى الاخر الشغل يوقف.
مهندس 1: يا بشمهندسة الموضوع إن……. أميرة: مش عايزة اسمع اى مبررات، كل اللى اعرفه دلوقتى انكم قصرتوا فى شغلكم سواء انت ولا هو ولا حضرتك يا بشمهندسة رحمة لأنك مسئولة عن الشركة فى غيابى والمفروض انك متابعة كل المشاريع ومواعيد تسليمها، والأهم من كده انك مبلغتنيش بأننا هنتأخر فى التسليم عشان حتى اعتذر للعميل رحمة محرجة من طريقة كلام أميرة معاها أدام المهندسين ومش عارفة ترد مهندس 2: إحنا متأسفين يا بشمهندسة ونوعد حضرتك دا مش هيتكرر تانى.
أميرة: وانا استفدت إيه من اسفكم إن شاء الله، أنتوا كان ممكن تخسرونى عميل من اهم العملاء عندنا، دا غير ان اللى حصل يعتبر نقطة سودا فى تاريخ شركة العشرى، وأنا لا يمكن أسمح بده رحمة: حصل خير، أنا هخليهم يشغلوا أكتر من وردية على المشروع لحد ما يخلص فى أقرب وقت أميرة: دا كلام مفروغ منه، بس الأهم من ده يتعرف سبب التاخير ده من مين ويتحول للتحقيق، وجناب البشمهندسين مخصوم منكم شهر كامل عشان المرة الجاية تفوقوا لشغلكم.
مهندس 1: بس يا بشمهندسة…. أميرة: مفيش بس، ونفس الكلام ليكى يا بشمهندسة رحمة رحمة فى صدمة: أنا كمان ؟! انتى عايزة تخصميلى شهر يا أميرة؟ اميرة: دا اقل واجب والله، المفروض كنت اخصملك اكتر من كده لانك اكتر واحدة مسئولة عن اللى حصل رحمة عينيها اتملت دموع مش مصدقة ان اللى واقفة ادامها صديقة عمرها أميرة رحمة بصوت مخنوق: اللى شايفاه صح اعمليه.
موبايل أميرة بيرن لكن اميرة بتقفل على اللى بيتصل عشان تكمل كلامها معاهم فى فيلا عاصم: فادية باين عليها القلق وماسكة التليفون بتحاول تتصل بحد فادية: يا دى النيلة برضه بتقفل عليا، أنا مش عارفة أعمل ايه واروح فين؟ عاطف البواب: لازم نبلغ عاصم بيه فادية: يا مرى يا مرى، دا لو عرف هيودينا فى داهية، اكلمه اقوله ايه بس، اقوله ابنك كان بيلعب أدامى وفجأة اختفى ومش لاقياه، دا مدام أميرة سايباهم هما التلاتة معايا.
عاطف: طب تعالى ندور تانى هنا ولا هنا يمكن مستخبى ولا حاجة فادية: ندور فين بس، ما أحنا قلبنا الدنيا عليه، أنا خايفة يكون جراله حاجة ولا أتخطف، يا ترى انت فين يا سيف يا ابنى، لا انا هكلم عاصم بيه والى يجرى يجرى ما انا مش هستنى لحد ما الواد يجراله حاجة.
فى شركة الشاذلى: عاصم فى اجتماع مع العميل المهم الى قال لأميرة عليه، بيرن موبايله وأول ما بيشوف رقم الفيلا بيستأذن من العميل وبيرد علطول عاصم: ألو، خير يا فادية فى حاجة؟ فادية: عاصم بيه، ارجوك الحقنا، سيف مش لقينه فى الفيلا عاصم بعصبية: يعنى إيه مش لاقينه، هيكون راح فين، وفين مدام أميرة ما هى مع الولاد فادية: مدام أميرة جالها تليفون مهم ومشيت من شوية، وهو وتقوى وطارق كانوا بيلعبوا فى الجنينة ادام عينى، فجأة با بيه اختفى زى ما يكون فص ملح وداب عاصم: انا جاى حالا
بيستأذن عاصم من العميل وبيجرى زى المجنون بعربيته على الفيلا عشان يطمن على اللى حصل، واول ما دخل لقى فادية وعاطف عمالين يدوروا فى الجنينة وباين عليهم القلق عاصم فى لهفة: هااا لقيتوه؟ فادية بتعيط: لا يا بيه عاصم: انا عايزة اعرف إازاى دا حصل وانتوا كنتوا فين، وانت يا بيه المفروض انك قاعد على البوابة مبتسبهاش ازاى سيف قدر يخرج من الفيلا وانت مشوفتوش عاطف: والله يا بيه انا ما بفارق باب الفيلا غير للشديد القوى، تلاقيه سهانى لما دخلت الحمام وخرج.
عاصم: انا لو ابنى مرجعش مش هسامحكم وهوديكم فى داهية فادية: هيرجع يا بيه ان شاء الله هيرجع عاصم: المدام عرفت باللى حصل فادية: لا يا بيه، حاولت اكلمها مكنتش بترد عاصم: ما طبعا عندها اهتمامات تانية، هى فى دماغها بيتها ولا عيالها، انا هخرج دلوقتى اقلب عليه الدنيا ولما ترجع الهانم ابقوا احكولها على اللى حصل بيخرج عاصم يدور بعربيته فى الشوارع زى المجنون،وبيمسك موبايله يطلب عادل واحمد عشان يجوا ودوروا معاه عشان يغطوا اكبر مساحة فى اقل وقت، اما اميرة بترجع الفيلا وبتتفاجأ بمنظر فادية المنهارة فى العياط أميرة فى قلق: فى ايه يا فادية، حد من الولاد جراله حاجة ؟
فادية: سيف يا هانم اختفى ومش لقينه فى اى حتة أميرة: بصراخ: ازاى الكلام ده، انا مش سايباه بيلعب فى الجنينة مع اخواته فادية: اظاهر سهانا وخرج أميرة: وانتوا كنتوا فين ؟ فى اللحظة دى بيدخل عاصم ومعاه احمد وعادل بعد ما يكونوا يدوروا عليه فى كل حتة وملقهوش، عاصم قلقه على ابنه زود غضبه من اميرة واول ما شافها انفجر فيها ومعملش حساب لوجود اى حد اميرة فى لهفة: لقتوه يا عاصم؟
عاصم بغضب: وانتى يهمك ايه يا مدام اميرة لقناه ولا ملقنهوش أميرة: ايه الى بتقولوا ده يا عاصم، دا ابنى عاصم بعصبية: انتى لسه فاكرة انك أم، أم ايه بس، رحتى فين يا هانم وسبتى ولادك لوحدهم وانتى عارفة ان البيت مفهوش غير الشغالين، استنى مترديش تحبى اقولك كنتى فين، اكيد طبعا كنتى فى الشغل، واكيد طبعا كان فى مشكلة كبيرة فى الشغل وكان لازم تروحى، شوفتى ان حافظ الكلام ازاى، وطبعا شغلك المهم ده اللى اهم من ولادك مكنش ينفع يتأجل والنتيجة واحد من ولادك ضاع يا هانم، ابنك ضاع بسبب شغلك يا مدام اميرة.
أحمد: اهدى بس يا عاصم، مش وقته الكلام ده أميرة منهارة ومش عارفة ترد عاصم: لا وقته يا أحمد، عشان أنا خلاص زهقت وقرفت من الانانية، انتى خلاص مبقتيش شايفة غير نفسك وبس، واحنا بقينا كومبرس صامت فى حياتك اميرة بانهيار: كفاية يا عاصم، ارجوك كفاية عاصم: متقوليش كفاية انا سمعتك كتير واديتك مبررات كتير، بس المرة دى ابنى الى أتأذى بسببك، والله اعلم هيرجع ولا لا أميرة: متقولش كده ارجوك، ان شاء الله هيرجع عاصم: ولما يرجع هيكون لينا كلام تانى
عادل: كفاية يا عاصم اللى هى فيه، تعالى احنا ندور تانى وان شاء الله المرة دى نلاقيه بيخرج عاصم واحمد وعادل يكملوا تدوير، وبعد شوية رحمة بتدخل بسرعة عشان تطمن على أميرة، أميرة اول لما بتشوفها بتجرى تترمى فى حضنها وتنهار اميرة: ابنى ضاع يا رحمة، عايزة اشوفه، هاتولى ابنى يا رحمة رحمة: هيرجع يا اميرة، هيرجع يا حبيبتى صدقينى فى عربية عاصم: مازالوا كلهم بيدوروا على سيف لكن من غير فايدة احمد: عاصم، احنا نسينا حاجة مهمة عاصم: حاجة ايه يا أحمد؟
أحمد: الفيلا مش فيها كاميرات عاصم: طبعا أكيد، انا حاطط كاميرات جوا الفيلا وادام الفيلا كمان عادل: طب دا كلام ازاى مجاش فى دماغنا نراجع الكاميرات اول ما عرفنا اللى حصل عاصم: صح انا ازاى نسيت الموضوع ده، انا الصدمة شلت تفكيرى ومبقتش عارف افكر أحمد: خلاص ارجع بينا بسرعة ع الفيلا نراجع الكاميرات، ونشوف ايه اللى حصل لسيف وفعلا بيرجعوا للفيلا وبيراجعوا فيدوهات الكاميرات، وعاصم عينيه بتوسع أول ما بيشوف حاجة فى الكاميرا عاصم: استنى يا عادل، وقف الفيديو كده، إيه اللى بيحصل ده ؟!
رواية انتقام الحب الجزء الثالث للكاتبة أمنية الريحاني الفصل السادس
عاصم عينيه بتوسع أول ما بيشوف حاجة فى الكاميرا عاصم: استنى يا عادل، وقف الفيديو كده، إيه اللى بيحصل ده ؟! عادل: مين الشخص اللى واقف ادام الفيلا ده وباين عليه مش عايز حد يشوفه كأنه بيراقبكم.
أحمد: الحق يا عاصم دا سيف أهو خارج من الفيلا عاصم: والشخص ده خده وحطه فى العربية عاصم خبط على التربيزة بكل قوته وهو بيزعق: ابنى اتخطف من أدام بيتى أحمد: اهدى بس يا عاصم عشان نقدر نعرف مين اللى خطفه، وعايزين ايه؟ عاصم: اهدى ايه بس يا أحمد، انت عايزنى اهدى وابنى مخطوف والله اعلم عملوا فى ايه دلوقتى عادل: احمد معاه حق يا عاصم، اللى انت فيه ده مش هيخليك تعرف تفكر صح، اول حاجة لازم نبلغ البوليس ونوريه الفيديو ده، يمكن يقدروا يجبلولنا الشخص ده واللى معاه.
عاصم: عندكم حق انا لازم اهدى عشان اعرف ارجع ابنى، ولازم ارجعه من جهة اخرى أميرة لسه منهارة وبتبكى فى حضن عزة اللى جت بسرعة اول ما عرفت الخبر هى وتهانى أميرة ببكاء: عايزة ابنى يا ماما، ابنى بعيد عنى، يا ترى عامل ايه يا سيف، يا ترى عملوا فيك ايه يا حبيبى عزة: اهدى يا اميرة يا بنتى مش كده، هيجرالك حاجة أميرة: ياريت يجرالى حاجة بس هو يرجعلى بالسلامة.
عزة: بعد الشر يا بنتى، هيرجع انا واثقة إنه ان شاء الله هيرجع، احنا عمرنا ما أذينا حد يا بنتى، وربنا ميوجعش قلبك على ابنك يارب تهانى: هو عاصم فين دلوقتى يا اميرة اميرة: بيراجع فيديوهات كاميرات الفيلا يمكن يعرف يلاقى حاجة فى اللحظة دى بتدخل أسمت وهى ملهوفة وبتجرى على أميرة اللى اول ما بتشوفها بتجرى عليها وتحضنها أسمت: خير يا اميرة، لسه مفيش اخبار؟ أميرة: مش لاقينه لسه يا طنط اسمت أسمت: أنا اعرف ادلكم على طريقه يا اسمت أميرة: انتى بتقولى ايه يا طنط !
فى فيلا الاسيوطى: أحمد اتصل بحسن وحكاله الى حصل، وحسن كان مضايق جدا بسنت: انت بتقول ايه يا حسن، سيف ابن اميرة مش لاقينه، انت عرفت منين الكلام ده؟ حسن: من أحمد لسه مكلمنى وقايلى، ومن ساعتها وهما بيدوروا عليه ومش لاقينه بسنت: يا حبيبتى يا أميرة، دى زمانها منهارة دلوقتى، انا لازم اروحلها وافضل جنبها حسن: ياريت يا بسنت، هى اكيد محتاجة كل الناس الى بتحبهم يبقوا حواليها دلوقتى، وابقى بلغينى باللى بيحصل اول باول بسنت: حاضر.
حسن: بسنت ! بسنت: نعم يا حسن حسن: انتى طيبة اوى يا بسنت، ربنا ما يحرمنى منك بسنت: أميرة بنت حلال وتستاهل نبقى كلنا معاها فى وقت زى ده وننسى اى ماضى او خلافات حصلت.
فى فيلا عاصم: ونرجع لفيلا عاصم وازاى اسمت هتقدر تعرفهم طريق سيف عاصم: طنط أسمت، انتى قولتى لأميرة انك تقدرى تعرفى مكان سيف إزاى؟ أسمت: اسمعنى يا عاصم، من كام يوم طارق الله يرحمه جالى فى المنام وكان مضايق اوى وشكله قلقان ولما سألته قالى انه قلقان على ولادك انت واميرة، حسيت ساعتها ان ممكن حاجة تحصلهم بعد الشر، فنزلت اشتريت ساعة لكل عيل فيهم، الساعة دى هى من برة شكلها ساعة اطفال عادى لكنها عبارة عن جهاز لتتبع مكان الطفل نزلوه جديد فى السوق عشان حالات الخطف اللى انتشرت اليومين دول، ولبستها لولادكم، ووصلتها بالموبايل بتاعى.
عأميرة بفرحة مختلطة بالدموع: بجد يا طنط يعنى نقدر دلوقتى نحدد مكان سيف أسمت: ان شاء الله يا عاصم عاصم: طب ممكن تورينى الموبايل اللى متوصل عليه جهاز التتبع اسمت: اه طبعا، اتفضل عاصم مسك الموبايل وشغل البرنامج وفعلا قدر يحدد موقع الساعة الى لابسها سيف عاصم: عادل ! اتصل باللواء عزمى فورا واحكيله اللى حصل وانت يا احمد بعد اذنك تعالى معايا نروح الموقع ده بسرعة.
أسمت: ربنا معاكم يا ابنى وترجعوا بيه بالسلامة عاصم باس ايديها: مش عارف اقولك ايه يا طنط، انا متشكر اوى أسمت: متشكرنيش انا يا عاصم، طارق الله يرحمه هو السبب عاصم: الله يرحمه كان محاوطنا وهو عاييش، وحتى بعد ما مات روحه محاوطانا أميرة: الله يرحمك يا بابا، عاصم !
عاصم بجمود: نعم أميرة: انا عارفة انك زعلان منى، بس ارجوك رجعلى ابنى عاصم: انا عايزه يرجع اكتر منك، ولا نسيتى انه ابنى انا كمان، عن اذنك بيتحرك عاصم ومعاه احمد وبيمشوا حسب جهاز التتبع ما بيدلهم لحد ما بيوصلوا للمكان اللى فيه جهاز التتبع، وعاصم بيقف بالعربية وبيبص لأحمد باستغراب أحمد: ايه يا عاصم وقفت ليه؟ عاصم: الموبايل بيقول ان جهاز التتبع هنا أحمد: هنا ! هنا فين ؟
بعد شوية بيقرب جهاز التتبع منهم اوى بيبص عاصم جنبه بيلاقى طفل صغير لابس ساعة ليها نفس المواصفات الى حكلته اسمت عنها عاصم: الساعة اهى يا أحمد، الولد الى هناك ده لابسها أحمد: بس إزاى مش المفروض سيف اللى لابسها دلوقتى عاصم بيهمّ انه يفتح باب العربية ويخرج لكن بيوقفه أحمد أحمد: انت رايح فين؟ عاصم: هشوف ازاى الساعة دى وصلت لإيد الولد ده أحمد: طب اهدى بس عشان الولد ميخافش ويهرب منك، احنا هنصبر ونمشى ورا الولد ده لحد ما نوصل لبيت أهله، وساعتها نروحلهم ونعرف حكاية الساعة عاصم: مش قادر اصبر يا أحمد أحمد: معلش يا عاصم، انا حاسس باللى انت فيه، بس خد بالك اى غلطة سيف الى هيدفع تمنها.
وبالفعل بيمشى عاصم واحمد ورا الولد لحد ما بيوصل بيته وبيعرفوا شقته وبيبلغوا عادل بالمكان اللى بيكون بلغ اللواء عزمى بالموضوع كله فبيأمر بارسال قوة للمكان المطلوب عاصم بيخبط على الباب واول ما صاحب البيت بيفتح الباب ويشوف عاصم بيخاف وبيبان عليه القلق، عاصم بيركز فى ملامحه وبيفتكر الفيديو بتاع الخطف اللى شافه فى الكاميرا وبيلاقيه نفس الشخص فبيزداد غضبه.
الشخص: خير، حضرتك عايز مين ؟ عاصم بيخبط الباب بقوة وبيدخل رغما عن الشخص: انت عارف انا عايز ايه كويس؟ الشخص بتردد: لا مش واخد بالى، انت عايز ايه بالظبط؟ عادل: طالما بدأنا استعباط يبقى نخلى المدام والاولاد يشاركونا الحوار، واهو بالمرة اسال الامور ابنك جايب الساعة الحلوة اللى فى ايده دى منين الشخص: ابنى، وايه الى دخل ابنى فى الموضوع، ابنى ملوش ذنب عاصم: يبقى تقولى فورا وبدون لف ودروان ابنى فين؟ الشخص: ابنك مين؟
عاصم: انا قلت من غير لف ودوران لان صدقنى ابنى لو مظهرش انا مش هرحمك، انا عارف ان انت الى خطفته الشخص: طب وطى صوتك ارجوك، وانا هقولك على كل حاجة، انا فعلا اللى خطفت ابنك عاصم: طب ليه، عايز منه ايه؟ الشخص: صدقنى انا مكنتش عايز آذيه بس فى واحد طلب منى اخطفهوله وادانى فلوس كتير اوى، وزى ما انت شايف احنا على قد حالنا وفى حاجة لأى مليم عشان اعيش ولادى.
عاصم: عشان تعيش ولادك تخطف ابنى، مخفتش ربنا يعاقبك فى ولادك الشخص بص فى الارض: عالعموم انا مستعد احكيلك على كل حاجة عاصم: كل اللى عايز اعرفه ابنى فين دلوقتى، ومين الشخص الى طلب منك تخطفه؟ الشخص: اللى طلب منى اخطفه واحد اسمه…
رواية انتقام الحب الجزء الثالث للكاتبة أمنية الريحاني الفصل السابع
الشخص: اللى طلب منى اخطفه واحد اسمه….. عاصم: ها، أنطق اسمه ايه؟ الشخص: اسمه بيومى
عاصم: بيومى، مين بيومى ده، وإيه مصلحته من خطف ابنى، اوعى يكون من تجار الاعضاء او العصابات الى بتخطف الأطفال الشخص: لا يا بيه، هو قالى انه ليه مصلحة عند حضرتك هيساومك عليها، واول ما مصلحته تقضى هيرجع ابنك علطول، ودا الى خلانى وافقت اخطفله ابنك عاصم: وبيومى ده اوصله ازاى، وايه هى المصلحة الى عايزها منى؟
الشخص: صدقنى يا بيه، انا قولتلك كل الى اعرفه عادل: يبقى مش هتنطق غير لما البوليس يشوف شغله معاك الشخص: لا يا بيه بوليس لا الله يكرمك، انا معرفش غير الى قولته وهنا بيدخل البوليس بعد ما بلغه احمد باللى حصل وبيقبض على الشخص ده، لكن قبل ما يمشى بيوقفهم عاصم وبيتكلم معاه.
عاصم: اسمعنى كويس، انا عارف ان الفقر وقلة الفلوس الى خلاك تلجأ للوسيلة دى، لكن لو خدت الفقر حجة للغلط عمرك ما هتقدر تخرج عن سكة الغلط، وهتلاقى نفسك بتدى مبرر لكل جريمة بتعملها، وبدل ما تخطف طفل هتلاقى نفسك بتخطف أطفال، لان كل واحد بيرتكب جريمة بيدى نفسه سبب ومبرر، ويمكن لما يفوق يكون عمل جرايم صعب انه يرجع فيها ويكون ساعتها خسر نفسه ومش بس خسر دنيته دا كمان خسر أخرته، حط نفسك مكان اى اب او ام اتخطف ابنهم وشوف قلبك هيوجعك ازاى، واوعى تموت الوجع فى قلبك لانه يوم ما يموت هيبقى كل حرام عندك حلال.
وهنا بياخد البوليس الشخص ده فى بكاء من ولاده ومراته، بيخرج عاصم ومعاه عادل وهو يائس انه معرفش يلاقى سيف ابنه عادل حط ايده على كتف عاصم بيواسيه: هنلاقيه يا عاصم، متقلقش، ان شاء الله هنلاقيه عاصم: خايف مشوفوش تانى يا عادل عادل: متقولش كده ان شاء الله هيرجعلك وهيبقى بخير عاصم: اسمع يا عادل، عايزك كل شهر تيجى تدى اسرة الشخص ده المبلغ الى هقولك عليه
عادل: معقولة يا عاصم هتساعد عيال الشخص الى خطف ابنك عاصم: هما ملهومش ذنب فى اللى عمله ابوهم، وانا لما بعمل كده بحميهم انهم يطلعوا مجرمين، انا كده بحمى نفسى وولادى قبل ما احميهم فاهمنى يا عادل؟ عادل: فاهمك يا عاصم، وربنا يجازيك خير.
فى فيلا عاصم: اميرة لسه قاعدة بتعيط وجنبها بسنت ورحمة، وحواليها اسمت وعزة وتهانى أميرة: أتاخروا اوى انا قلقانة اوى وخايفة يكونوا معرفوش يلاقوه بسنت: اهدى يا حبيبتى، ان شاء الله هيجوا دلوقتى ومعاهم سيف رحمة: حاولى تتمالكى اعصابك يا اميرة شوية عشان الولاد ميشوفكيش كده حرام أميرة: مش قادرة يا جماعة مش قادرة.
وهنا بيدخل عاصم وعادل وأحمد، أميرة بتجرى عليهم اول ما بتشوفهم أميرة فى لهفة: ها يا عاصم لقيته، امال هو فين أنا مش شايفاه معاك عاصم بص فى الأرض ومعرفش يرد عليها أميرة: بصراخ: مبتردش ليه يا عاصم؟ فين سيف، ابنى فين ؟ اوعى تقولى ان جراله حاجة رحمة: اهدى يا اميرة، مش كده أميرة: محدش يقولى اهدى، انا عايزة ابنى.
عادل: اهدى يا مدام أميرة، احنا روحنا المكان اللى جهاز التتبع قال عليه بس للاسف ملقنهوش هناك، بس البوليس مش ساكت أميرة: يعنى ايه مش هناك، يعنى ابنى خلاص ضاع، عاصم قول حاجة ارجوك عاصم بغضب: لا يا اميرة ملقنهوش، عايزة تعرفى ايه، انتى السبب فى اللى احنا فيه دلوقتى، لولا اهمالك واستهتارك مكنش ابنك ضاع ومش عارفين نلاقيه، وياريت مسمعش صوتك غير لما نلاقى سيف.
اميرة: ارحمنى بقى يا اخى من اللوم، كفاية اللى انا فيه، كفاية ابنى اللى مش عارفة هو فين عزة: خلاص يا اميرة، تعالى معايا، وسيبى عاصم يهدى شوية تهانى: وانت يا عاصم مش كده، اهدى على اميرة شوية، دى ام يا ابنى وكفاية اللى هى فيه عاصم: دلوقتى افتكرت انها ام.
فى بيت أحمد: أحمد بيروح هو ورحمة عشان يطمنوا على ولادهم رحمة: انا قلقانة اوى يا احمد على سيف احمد: ان شاء الله هيرجع يا رحمة، عاصم واميرة ولاد حلال ومعملوش حاجة تأذى حد واكيد ربنا مش هيوجع قلبهم على ابنهم رحمة: يارب يا احمد، يارب رحمة سرحت بعيد وكان باين عليها مضايقة أحمد: مالك يا رحمة، حاسس ان فى حاجة مضيقاكى؟
رحمة: لا يا حبيبى، انا بس مضايقة عشان اميرة أحمد: لا، انتى كده من قبل موضوع ابن اميرة، بقالك فترة متغيرة، والنهاردة بالذات كنتى راجعة من الشغل شكلك مضايقة اوى، فى ايه يا حبيبتى؟ رحمة: متشغلش بالك يا أحمد، شوية مشاكل فى الشغل، وهتتحل ان شاء الله.
فى فيلا عاصم: بتمر الساعات وكأنها سنين والحال زى ما هو، مفيش اخبار عن سيف والبوليس معرفش يوصل لأى حاجة، بعد ساعات كلها قلق وتوتر كلهم كانوا قاعدين مستنين اى اخبار توصلهم، عاصم ومعاه عادل، واميرة ومعاها بسنت، وتهانى وعزة واسمت، الكل قاعد ما بين قلق وخوف لحد ما قطع صمتهم صراخ اميرة أميرة: لا انا مش هستنى اكتر من كده، مش هفضل قاعدة معملش حاجة وابنى معرفش هو فين.
عزة: استنى بس يا بنتى رايحة فين؟ أميرة: رايحة ادور على ابنى فى اى حتة يا ماما، هقلب عليه الدنيا بتتوجه اميرة للباب عشان تخرج تدور على ابنها ووراها عزة وبسنت بيحاولوا يمنعوها لكن بيوقفهم باب الفيلا الى بيتفتح وبيلاقوا حسن داخل عليهم، كلهم بيتفاجئوا بوجوده وعاصم بيضايق جدا لما بيشوفه أميرة: حسن ! عاصم بغضب: انت ايه الى جابك هنا ؟
أسمت: عاصم ميصحش كده دا فى بيتك عاصم: وانا مش عايز الشخص دا فى بيتى، انا حر أميرة: عاصم ايه الى بتقوله ده عاصم: انتى تخرسى خالص ومسمعش صوتك حسن: اهدى يا عاصم بيه، صدقنى انا مش جاى اضايقك، انا بس فى أمانة ليكم هديهالكم وامشى علطول عاصم: أمانة عندك أنت، وهو حتى لو فى أمانة لينا عندك هترجعها اصلا
بسنت: يا عاصم بيه، كفاية كده لو سمحت حسن: سيبيه يا بسنت، انا عاذرك يا عاصم بيه، ومقدر كل اللى انت فيه، ومقدر كمان الموقف اللى انت واخده من ناحيتى، بس زى ما قلتلك انا مش جاى اضايقك أميرة: خير يا حسن، أمانة ايه اللى جاى تدهالنا وهنا بيفتح حسن باب الفيلا وبيدخل سيف اللى عاصم وأميرة بيجروا عليه يحضنوه بكل ما فيهم فى فرحة ودموع أميرة بتبوسه فى كل حتة فى وشه: سيف، حبيبى أنت كويس
سيف: انا كويس يا مامى عاصم بيحضنه جامد: حبيبى كنت هموت من القلق عليك، انت كنت فين ؟ سيف: معرفش يا بابى، انا الكرة بتاعتى خرجت برة الباب خرجت اجيبها واحد ندهلى وقالى تعالى اوديك لبابا، رحت معاه، وبعدين ادانى عصير شربته،بس وكنت عايز انام، وصحيت قعدت اعيط وادور عليك وعلى مامى،بس ملقتكوش، لحد ما جيه خالو حسن وجبنى ليكم عاصم فى ضيق: خالو حسن !
وهنا قام عاصم وبص لحسن وعينيه كلها شرار: هو ده انتقامك المرة دى حسن: انتقامى ! مش فاهم ؟ يعنى ايه؟ عاصم: يعنى المرة اللى فاتت، حاولت توقع بينى وبين اميرة عشان نسيب بعض، عشان تنتقم مننا، والمرة دى تخطف ابننا وتوجع قلبنا عليه، يااااه للدرجة دى يوصل بيك بشاعة الانتقام حسن:...
تحميل محتوى الموضوع
عرض نسخة صالحة للطباعة
أرسل هذا الموضوع إلى صديق
[49]
الدعوات : 2قوة السمعة : 10
رواية انتقام الحب