رواية ورقة زواج عرفي

هذه الحياة يأتي بها الفرج بعد العسر
و إن الله يرسل لك شخص يساعدك و يأخذ بيدك إلى الطريق الصحيح.
شخصيات الرواية

شرين: 21 سنه رابعه كلية تجاره بنوته جميله و رقيقه و محترمه جدا
هشام: 27سنه بيشتغل فى شركه باباه بس مش قد المسؤليه و مستهتر جدا
ليلى: 21 سنه صاحبة شرين الانتيم بنت جدعه جدا و شبه شرين فى حاجات كتير
نرمين: 21 سنه زميلتهم فالجامعه بس بنت صايعه جدا و ماشيه بمزاجها و تصرفاتها كلها غلط و بتكره شرين جدا
فؤاد: 55 سنه والد شرين راجل محترم جدا و مدير عام احدى الشركات الحكوميه
شريفه: 45 سنه والدة شرين و ربت منزل و صاحبه لبنتها اوى و تعرف عنها كل حاجه.

عبد الرحمن: 60 سنه والد هشام صاحب شركات
فريده: 53 سنه والدة هشام سيدة مجتمع و طول النهار فالنوادى و الجمعيات الخيريه
احمد: 22 سنه اخو هشام بس اجدع منه و برده بيشتغل مع باباه بس قد المسؤليه و الشغل
شهد: 19 سنه اخت شرين بنت عسوله اوى بس اجراء من شرين بكتير و فى كلية هندسه
دى الشخصيات الاساسيه والباقى هنعرفه خلال الحلقات.
اقتباس

نرمين بصت لهشام بدلع: ها يا اتش...هنعمل ايه..؟
هشام: فى ايه؟
نرمين بعصبيه: هو انا بكلم نفسى
هشام: مهو يا حبيبتى لو اللى بيتكلم مجنون المستمع لازم يبقى عاقل
نرمين و هى بتقرب منه و بدلع: حبيبتك...يعنى انا فعلا حبيبتك
هشام وهو بيقرب وشه من وشها: طبعا يا قمر
نرمين: طيب هتساعد حبيبتك مش كده
هشام: اللى تعوزه حبيبتى يتنفذ حالا
نرمين: مش عارفه...فكر معايا
هشام بعصبيه: مش عارفه يا نرمين يعنى اروح اتجوزهالك عرفى، متكبرى دماغك بقى و تسيبك منها
نرمين بضحكه: ايوه هو ده...
هشام باستغرب: هو ده ايه انتى اتجنينتى ولا ايه
نرمين: هو ده...تتجوزها عرفى.
فصول رواية ورقة زواج عرفي
رواية ورقة زواج عرفي للكاتبة سكوبي دوو الفصل الأول

تصحى شرين على صوت موبيلها هو بيرن تمد ايدها وهى لسه مغمضه عنيها لحد ما تجيبه وترد عليه
شرين بصوت نايم: الو
ليلى: يالهووووووووووووى انتى لسه نايمه
شرين: ليه هى الساعه كام؟
ليلى: الساعه 9 و المحاضره الساعه 10
شرين: لا انسينى انا بقى المحاضره دى روحى انتى و انا هحصلك على المحاضره التانيه
ليلى: والله انتى ندله
شرين: معلشى بقى يا لولو، هحصلك على طول
ليلى: ماشى ياله سلام
شرين: سلام.

قامت شرين بكسل وهى حسه انها تعبانه و مصدعه و راحت تغسل وشها و صلت الصبح و دخلت لمامتها المطبخ
شرين: ماما انا عاوزه كوباية نسكافيه، بس بسرعه
شريفه: نسكافيه على الصبح كده، اشربيلك كوباية لبن تفيدك احسن بدل النسكافيه و القرف ده
شرين: لا يا شوشو يا قمر الله يخليكى مش طلبه خالص النصايح بتاع الامهات دى، انا منمتش كويس و مضيعه محاضره و مش هروح انام فالتانيه.

شريفه: و منمتيش ليه، شايفه الهلات السوداء اللى تحت عنيكى من قلة النوم و السهر...
شرين: ماما عشان خاطرى كفايه، النسكافيه لحد ما ألبس
و خرجت شرين قبل ما تسمع بقيت النصايح من مامتها
و لبست و جهزت نفسها و شربت النسكافيه و راحت الجامعه.

فى فيلا كبيره فى منطقه راقيه جدا كان هشام نايم فى اوضته اوضه وسعه وشيك جدا بس مبهدله بطريقه غير طبيعيه
فريده: هشام، يا هشام
هشام بصوت نايمه: ايه يا ماما، انا عاوز انام
فريده: قوم ابوك كلمنى و قال لو مرحتش الشركه دلوقتى هيطلقنى
هشام: مهو كل مره بيقول كده و مش بيعمل حاجه، سبينى بقى انام
فريده: يابنى قوم ابوك شكله متعصب بجد و اخوك فالشركه من الساعه 7 الصبح قوم بقى
هشام: هى الساعه كام.

فريده و هى بتبص فساعاتها: الساعه 10
هشام و هو بيحط المخده على دماغه: طيب لسه بدرى هنام ساعه و قوم اروح
فريده بنرفزه و هى بتشد المخده: لا هتقوم حالا و تنزل عشان متحصلشى مصيبه
قام هشام و هو متنرفز و لبس و راح الشركه.

شرين وصلت الكليه الساعه 11 و طبعا ليلى كانت فالمحاضره راحت تستناها فالكافتريا
و هى قاعده شافت منظر دايقها اوى
شافت نرمين زملتهم و المفروض انها كانت صاحبتها قاعده مع واحد و قريبين اوى من بعض و حاطت ايده حولين كتفها و بتضحك معاها بصوت عالى وكل اللى رايح و اللى جاى بيبصلهم بقرف
و بعد حوالى نص ساعه ليلى كانت خلصت و جات عندها
ليلى: شرى حبيبتى وحشانى يا ندله
شرين بضيق: و انتى كمان.

ليلى باستغراب: ايه يا بنتى مالك
شرين و هى بتشاور براسها على مكان نرمين: بصى
ليلى: هى حره فى تصرفاتها، احنا اتكلمنا معاها كتير
شرين: بجد انا بقرف من اللى بتعمله ده
ليلى: كبرى دماغك، المهم انتى ايه سهرك امبارح
شرين: مفيش مكنشى جايلى نوم قاعدت اذاكر شويه لحد الفجر و صليت و دخلت نمت
ليلى: ماشى يا ستى ربنا يعينك، بس بعد كده متسبنيش احضر لوحدى
شرين: ربنا يسهل، هانت كلها شهر ونص و نخلص خالص.

و البنتين بيتكلمو جات عليهم نرمين
نرمين بضحكه صفره: ازيكو يا بنات، انتو لسه بتحبو فبعض
شرين بغيظ: على الاقل قاعدين محترمين
نرمين: قصدك ايه؟
ليلى: بقولك ايه يا نرمين انتى حره فى تصرفاتك، بس لو سمحتى متجيش تكلمينا تانى
نرمين: ليه؟
شرين: عشان احنا بنخاف على سمعتنا، و بصراحه ميشرفناش اننا نكلم وحده زيك
البنات بداء صوتهم يعلى و ناس كتير اتلمو حواليهم
نرمين: ميشرفكوش ليه ان شاء الله.

شرين: عشان انتى كل تصرفاتك غلط و احنا قومنا بواجبنا و نصحناكى اكتر من مره بس اللى انتى بتعمليه ده، يخلينا مينفعشى نكلمك تانى
نرمين بعصبيه: و انتى بقى عامله نفسك محترمه و خايفه تكلمينى لحسن اوسخك لا يا حلوه انا بكلمك بس عشان مفيش حد بيعبركم اصلا، ده انا كل الولاد بيحبونى و يتمنو كلمه منى
شرين: اه عشان سهله و رخيصه
نرمين قربت منها و ضربتها بالقلم: انا رخيص طيب انا هوريكى الرخيصه دى هتعمل ايه
...

فى الشركه
عبد الرحمن فى اجتماع و باين عليه التوتر و القلق و كل شويه يبص فى ساعته وشويه و يدخل عليه هشام بكل برود و هدوء
عبد الرحمن اول ما شافه قام من مكان و راح نحيته: هات مفتاح المكتب
هشام باستغراب: ليه فى ايه
عبد الرحمن بعصبيه: هات المفتاح
هشام اداله المفتاح و دخل بسرعه مكتبه و جاب ورق و دخل كمل الاجتماع
و بعد الاجتماع دخل عبد الرحمن مكتبه و كان هشام قاعد فيه.






عبد الرحمن ضرب هشام بالقلم: مش عاوز اشوف وشك فالشركه تانى
هشام وهو ماسك خده: انتى بتضربنى.؟
عبد الرحمن: انت فاشل و مستهتر و مش عاوز اشوف وشك هنا تانى، ياله بره.

شرين كانت نايمه على رجل مامتها و منهاره من العياط و مامتها و شهد اختها بيحاولو يهدوها
شريفه: خلاص بقى يا حبيبتى، كفايه عياط
شهد: بصراحه انتى غلطانه اصلا يا شرى
شرين بعياط: غلط فايه بقى
شهد: انك اصلا بتكلمى الاشكال دى كنتى كبرى دماغك ولا كانها موجوده اصلا
شرين: هى اللى جات كلمتنا و انا كنت متغاظه منها.

شريفه: خلاص يا حبيبتى حصل خير، ملكيش دعوه بيها تانى و تعمل صح او غلط ليها و لاهلها، ياله قومى اغسلى وشك
شهد و هى وقفه و بتفرد عضلتها: تحبى اجى معاكى بكره اضربهالك فوسط الكليه
شرين بضحكه: على اساس انك راجل البيت يعنى
شهد: طبعا يا بنتى اختك بميت راجل ده انا بيخوفو بيه العيال الصغيره
شرين: طيب اجرى ده انا لو نفخت فيكى هتطيرى...
شهد: هههه طب جربى كده ده انا جامده يابنتى بس انا اللى شكلى كده.

شرين: هههههههههههههه ضحكتينى و انا مليش نفس
جرت عليها شهد و هى بتزغزغها: خلاص اضحكك بقى بنفس
شرين هو بتضحك: يا بنتى اسكتى ضيعتى برستيج العكننه اللى كنت عملاه
شهد و هى بتضحك: بعد الشر عليكى من العكننه يا قمر
شريفه: ربنا يحميكو يا بناتى و يبعد عنكوا ولاد الحرام و يخليكو لبعض
فضلت شهد تزغزغ شرين و يضحكوا و يهزروا مع بعض و مامتهم تصوت من هزرهم و جريهم فالشقه وراء بعض.

هشام قاعد مع كريم صاحبه فى كافيه وباين عليه انه مضايق اوى
كريم: ايه يا اتش بقى متكبر دماغك
هشام بنرفزه: اكبر دماغى بقولك طردنى من المكتب و هزقنى وسط الناس
كريم بضحك: ههههههههه يا بنى انت هتعيش دى خامس مره يطردك، و بترجع تانى ولا انت بتتحمل المسؤليه ولا هو بيفقد الامل فيك
والله ابوك ده صعبان عليه
هشام بتريقه: ميصعبشى عليك غالى يا اخويا
كريم: بقولك ايه فك كده بقى و بلاش رخامه مش طلبه.

هشام بابتسامه: ما انا اكيد هفك، انا قولت بس اغير شويه
كريم: والله انت مجنون
هشام: هى نرمين اتاخرت كده ليه؟
كريم: مش عارف اكيد هتيجى، هى دى هتفوت حته انت موجود فيها
كريم و هى بيغمزله: ع فكره البت دى بترسم عليك
هشام: ههههههه ما انا عارف بس عامل نفسى مش واخد بالى
كريم: طب و انت ايه؟
هشام: والله ياكيمو يا اخويا، اللى يتبطر على النعمه يبقى حرام عليه.

كريم: بس خد بالك البت دى شكلها صايع و لفه كتير و لو مسكت فيك مش هتسيبك بالساهل
هشام: عيب عليك، هو انا تلميذ
هشام و هو بيبص على الباب: طب اسكت بقى عشان وصلت.

شرين فى اوضاتها بتكلم ليلى
ليلى: ها يا حبى اخبارك ايه دلوقتى
شرين: تمام يا لولو، الحمد لله
ليلى: بقولك ايه انسى موضوع نرمين ده و ركزى فى مذاكرتك
شرين: مش عارفه يا ليلى كل مفكر فاللى حصل القى نفسى بعيط بقى الحيوانه دى تضربنى ده بابا و ماما عمرهم مضربونى تيجى وحده زباله زى دى و تضربنى وسط كل الناس كده.

ليلى: معلشى بقى متفكريش كتير بقى، و كلها شهر و نص و هنتخرج و مش هنشوفها تانى، شرى احنا مش عاوزين مشاكل احنا طول عمرنا فى حالنا
شرين: ماشى يا لولو، بس انا مش هروح الكليه بكره انا هقعد اذاكر فالبيت احسن
ليلى: ايه يا شرين انتى خايفه منها ولا ايه، لا هنروح بكره عادى
شرين باستسلام: ماشى يا ليلى ربنا يسهل، ياله سلام عشان اذاكر شويه
ليلى: ماشى يا حبيبتى ربنا يعينك، سلام.

و قفلت شرين و هى لسه بتفكر هتروح بكره الكليه ازاى و هتقابل الناس ازاى اكدي هيتريقوا عليها.

نرمين قاعده متغاظه بعد ما حكت اللى حصل لهشام و كريم
نرمين: انتو لازم تتصرفوا انا لازم انتقم من البنت دى
كريم: عاوزانا نعمل ايه يعنى نقتلهالك، و بعدين ما انتى اخدتى حقك وضربتيها
نرمين بحقد: لا مش كفايه
كريم بنرفزه: بصراحه بقى انتى ملكيش الحق تعملى معاها حاجه البنت مغلطتشى
نرمين و هى بتبصله بغيظ: قصدك ايه ان انا سهله و رخيصه
كريم: تصرفاتك هى اللى خلت الناس تقول عليكى كده.

نرمين: احترم نفسك يا كريم احسن و بعدين انا حره فى تصرفاتى
كريم: انا هقوم امشى احسن، اصلى بصراحه قرفان من القعده دى
و قام كريم من مكانه و مشى و هو مضايق و قرفان اوى من نرمين
نرمين بصت لهشام بدلع: ها يا اتش، هنعمل ايه..؟
هشام: فى ايه؟
نرمين بعصبيه: هو انا بكلم نفسى
هشام: مهو يا حبيبتى لو اللى بيتكلم مجنون المستمع لازم يبقى عاقل
نرمين و هى بتقرب منه و بدلع: حبيبتك، يعنى انا فعلا حبيبتك.

هشام وهو بيقرب وشه من وشها: طبعا يا قمر
نرمين: طيب هتساعد حبيبتك مش كده
هشام: اللى تعوزه حبيبتى يتنفذ حالا
نرمين: مش عارفه، فكر معايا
هشام بعصبيه: مش عارفه يا نرمين يعنى اروح اتجوزهالك عرفى، متكبرى دماغك بقى و تسيبك منها
نرمين بضحكه: ايوه هو ده...
هشام باستغرب: هو ده ايه انتى اتجنينتى ولا ايه
نرمين: هو ده، تتجوزها عرفى.
تااابع اسفل