رواية قلعة أمل الصداقة الحب الخيانة

رواية قلعة أمل بقلم اسماء عبد العظيم الفصل الحادي عشر

 

على الشط:-
(مصطفى موجها كلامه لمها وامل ) هاااا مش هتنزلوا الميه
( مها ) لأ طبعا هننزل .. يالا ياابلة ..
( امل بكسوف ) يالا ...
نزلت امل الميه وفى عيون بتابعها ... وسرحت فيها ..
( محمود ) مصطفى .. مصطفى... كفايه كده
( مصطفى ) هااا كفاية إيه
( محمود ) كفاية بحلقه .. فى امل ...وإتحرك شويه
( مصطفى بإرتباك ) بحلقة إيه ..؟ انا بس سرحت شويه
( محمود ) ما انا عارف انك سرحت ... ما انت سرحت فيها ...
( مصطفى ) يوووه بقا من كلامك ده يامحمود
( محمود ) يابنى .. بعد اللى انت حكتهولى عن الكلام اللى اخوها قالهولك .. كده الفرصة فى إيدك ...
( مصطفى ) فرصة إيه ؟

( محمود ) فرصة إنك تقرب منها .. وتعرفها انك بتحبها .. وتطلب إيدها كمان ...
( مصطفى ساكت مردش على كلام محمود )
( محمود ) ههههههههههههه وقعتك
( مصطفى ) بتضحك على إيه ؟
( محمود ) عليك ..
( مصطفى ) ليه إن شاء الله ..
( محمود ) لإن بكلامك ده انت اثبتلى انك بتحبها فعلا... بعد ماكنت بتنكر
( مصطفى ) كلام إيه هو انت مدينى فرصه اقول حاجة ..
( محمود ) معنى انك سكت لما قولتلك بتحبها وتطلب إيدها .. يبقى فعلا بتحبها لإن لو العكس كنت رديت عليا ...
( مصطفى ) هههههه يعنى انت هترتاح لو قلت لك انى بحبها فعلا
( محمود ) اه هرتاح .. بس هرتاح اكثر لو عرفتها ..
( مصطفى ) لأ طبعا مش دلوقتى .. على الاقل بعد فرح مها
( محمود ) هانت كلها شهر ونصف ..

جوه الميه:-
( مها ) مبسوطه يا ابله
( امل ) اوى يامها ..
( مها ) يارب دايما تفضلى مبسوطه ..
( امل ) بقولك إيه يالا بقا اصلنا إتأخرنا عليهم
( مها ) ماشى يالا
( امل وهى خارجة من الميه ) مها ...
( مها ) ايوه ياابله
( امل بضيق ) انا حاسه ان العباية اللى لبساها دى لزقت فيها اوى .. لما اتبلت
( مها ) اه فعلا ...
( امل ) انا مسكوفه اخرج كده ...
( مها ) معلش ياابلة .. انتى مكنتيش تعرفى انها هتبقى كده ..
( امل ) انا لازم اروح .. اغير هدومى
( مها ) انتى مش هتنزلى الميه ثانى
( امل ) لأ .. مرة ثانية بقا .. انا اصلا هتكسف اقعد كده قدام مصطفى ومحمود ..
( مها ) ماشى براحتك ...

خرجت امل ومها من الميه .. وامل مكسوفه من منظرها ..
( مصطفى ) هااا الميه عامله إيه ..
( امل ) حلوة ..
( مصطفى ) اومال شكلك مش مبسوط ليه
( امل بخجل ) مفيش .. انا عاوزة اروح ..
( مصطفى ) ليه .. احنا هنقضى اليوم مع بعض وبعدين لسه هنتغدى ..يالا يامحمود جهز الغدا..
( امل بكسوف ) خلاص .. ماشى
( مصطفى ) مها تعالى عاوزك ... وبعد مصطفى ومها شويه عن امل ومحمود
(مها ) فى إيه يامصطفى
( مصطفى ) امل مالها .. طالعه من الميه شكلها مضايق
( مها ) ابدا ..اصل العباية اللى هى لبساها لما اتبلت ميه لزقت فيها ... وهى مكسوفه تقعد قدامكم كده .. وكانت عاوزة تروح تغير هدومها
( مصطفى ) طب مقالتش ليه ؟
( مها ) اكيد اتكسفت ..

طب تعالى ... ومتقوليلهاش انك قولتيلى حاجة ... رجع مصطفى ومها لمحمود وامل وكان محمود جهز الاكل علشان ياكلوا ..
( مصطفى ) محمود .. بقولك إيه .. لم الاكل ده احنا هنروح نتغدى فى البيت
( محمود ) ليه ياعم .. مخلاص اهو كل حاجة جاهزة .. نتغدى وبعدين نروح وبعدين هو مش انت متفق معايا اننا هنقضى اليوم مع بعض ..
( مصطفى ) افتكرت مشوار مهم .. ولازم اروحه.. يالا بينا
مشى مصطفى ومحمود ... وبعديهم بخطوات ماشيه امل مع مها ..
( امل ) شكرا يامها على الفسحة الحلوة دى
( مها ) متشكرنيش انا .. اشكرى مصطفى .. هو صاحب الفكرة .. وعمل الفسحه دى علشانك انتى .. رغم انه بيحب يقضى يوم الجمعه فى البيت ...
( امل بإبتسامه ) علشانى انا ..

- رجعت امل على البيت .. ودخلت غيرت هدومها .. وقعدت على السرير ... بتفكر فى مصطفى ومواقفه معاها ... بعد شويه تليفونها رن حطت إيدها على قلبها خافت يكون مجدى اللى بيتصل .. قامت بسرعه تشوف مين اللى بيتصل عليها .. لقت خالد اتصل يطمن عليها .. حست بإطمئنان .. ودخلت فى نوم عمييق ...
فى منزل ليلى:
مجدى قاعد وبيفكر فى حاله .. واللى اصبح فى دوامه ...الادوية والعلاج الطبيعى والولاد والبيت وليلى ده غير شغله ومعدش عنده وقت يفكر فى اى حاجة .. غير ان ليلى تخف وترجع لحياتها ...
- استمر الحال على كده لمدة شهر ...
- " امل" بتروح شغلها وتخرج من شغلها تروح على الشط شويه وبالطبع بتشوف مصطفى ... وبعدين ترجع شقتها ..شغل تفكيرها فترة ان مجدى معدش بيتصل عليها وبطل يهددها .. حست براحه انه يكون رجع لعقله .. ومعدش بيفكر فيها ...

- مصطفى بيخرج على شغله الصبح ويرجع يتغدى وبعدين يرجع على الشغل ميرجعش غير بليل ..
- " مجدى" فى دوامه حقيقية من البيت للشغل ومن الشغل للبيت والوقت اللى بيكون فيه فى البيت يإما بيشوف طلبات الولاد يإما بيعمل شغل البيت .. لإن والدة ليلى ست كبيره ومتقدرش على خدمة الولاد وليلى والبيت فإكتفت برعاية ليلى وتقديم العلاج ليها ..

- " ليلى " اول شهر فى فى مرضها .. مفيش اى تحسن ملحوظ عليها ... وده بيزيد من حالة إكتئابها .. وعدم رغبتها فى النظر لمجدى ...واغلب وقتها بتبكى ...

- " مها " بتستعد للزواج والإنتقال الى بيت زوجها ... بعد اسبوعين ..

بعد مرور اسبوعين:
فى شقة مها:-
( امل ) مبروك يامها .. شكلك قمر فى الفستان الابيض .. ربنا يكملك على خير
( مها ) شكرا ياابله ويارب عقبالك قريب ..
( امل بإبتسامه ) إن شاء الله
( مصطفى وهو بيقرب وبيقبل مها ) مبروك يامها ... مع إنك هتوحشينى والبيت هيكون وحش من غيرك
( مها ) وانت كمان هتوحشنى .. وماما كمان .. خلى بالك من ماما يامصطفى
( مصطفى ) إنتى هتوصينى على إمى ..دى نور عينى
( سميرة ) ربنا يخليك ليا ياحبيبى وافرح بيك قريب وافرح بأمل حبيبتى كمان .. ربنا يسعدكم ياولاد ...
( امل بخجل ) شكرا ياطنط ربنا يديكى الصحة ..
وبعد شويه استأذن مصطفى واخد امل ووالدته .. علشان يروحوا ..
( مصطفى ) عقبالك ياامل
(امل بتعجب ) أمل !إنت اول مرة تقولى امل كده من غير آنسه
( مصطفى ) آسف مقصدش ..
( امل ) مفيش داعى للأسف انا بس إستغربت .. بس امل كده احسن
( مصطفى بإبتسامه ) عقبالك
( امل ) وعقبالك انت كمان .. تصبح على خير
( مصطفى ) وانتى من اهله ...

تانى يوم فى الكافيتريا:
( محمود ) هاااا عملت إيه
( مصطفى ) عملت إيه فى إيه
( محمود ) مع امل ... قولتلها ولا إيه

( مصطفى بتنهيده) اقولها إيه يابنى ... ده مها لسه متجوزة امبارح وبعدين حتى لو قولتلها... وهفترض كمان انها ممكن توافق عليا .. انا هجيب فلوس الجواز منين ..
( محمود ) بص انا عاوز اقولك على حاجة انا ملاحظها ... بس مش عارف صح ولا غلط
( مصطفى ) حاجة إيه
( محمود ) انا بلاحظ ان امل بتعاملنى غير مابتعاملك
( مصطفى بعدم فهم ) يعنى إيه مش فاهم
( محمود ) يابنى اقصد انها بتتعامل معايا كإنى اخوها ساعات تهزر معايا ... مبحسش انها بتتكسف منى لما بتكلمنى او اكلمها .. انما اللى بلاحظه انها دايما بتتكسف حتى تتكلم معاك
( مصطفى ) ايوه انا بردوا بلاحظ انها بتتحاشى تبصلى ... بس ممكن يكون ده معناه انها مش بتحبنى او بتتعامل معايا على إنى غريب عنها
( محمود ) لأ طبعا ... ده معناه ان فى حاجة جواها ناحيتك
( مصطفى بإبتسامه ) تفتكر فعلا

( محمود ) ايوه وبكرة تقول محمود قال .. بس المهم انك تتحرك شويه .. وبعدين انت شايل هم الفلوس ليه ...ياعم إعمل اللى عليك وسيب الباقى على ربنا ...
وبيرجع كل واحد منهم لشغله ...وبترجع امل من شغلها على البيت .. كانت حاسة انها تعبانه وفضلت انها تروح تستريح
بيرجع مصطفى من شغله وبيسأل والدته على امل ... وبتقوله ان امل عدت عليها وهى راجعة من شغلها وكانت تعبانه وطلعت على شقتها ..
( مصطفى ) تعبانه ! مالها ..
( سميرة ) عندها دور برد .. بس تاعبها شويه ...
( مصطفى ) طب ما تطلعى تطمنى عليها
( سميرة بإبتسامه )هههههههه ... وماله اطلع ..
( مصطفى بإحراج ) بتضحكى على إيه ؟
( سميرة ) ابدا بس شيفاك مهتم بأمل ... ربنا يابنى يجعلها من نصيبك
( مصطفى بفجأه ) إيه اللى انت بتقوليه ده ياحاجة ... هو علشان بقولك إطلعى اطمنى عليها تبقى تقوليلى كده .. وبعدين اخوها موصينى عليها وهى هنا غريبه وملهاش حد هنا ..

( سميرة ) حيلك حيلك ... هو انا قلت حاجة غلط ... وبعدين هى امل وحشه علشان تزعل لما ادعى انها تكون من نصيبك ...
( مصطفى ) لأ طبعا .. امل مفيش احسن منها .. بس كل واحد بياخد اللى على قده ياما .. يعنى امل مدرسة واكيد مش هتبص لواحد زيى ...
( سميرة بتأثر )إيه اللى انت بتقوله ده يامصطفى .. يعنى إيه واحد زيك .. وانت إيه اللى ناقصك يابنى .. انت احسن من اى حد .. وكل الناس بتحلف بشهامتك ورجولتك ... واخلاقك .. انت مش مقدر قيمة نفسك ليه ... ليه بتقلل من نفسك يامصطفى ... وبعدين لو امل كويسه فإنت بردوا كويس ... وكمان بتقول إنها مش هتبص لواحد زيك .. بس انا بقا بقولك ان امل بتعزك ..
( مصطفى ) ايوه بتعزنى .. زى اخوها
( سميرة ) لأ .. مقصدش كده ... انا ست واعرف كويس انا بقول إيه ... انت مهتم بأمل علشان انت بتحبها .. وقصدك شريف .. وهى بتعزك وبتقدرك وان شاء الله لما تتقدم لها هتوافق عليك ...
( مصطفى ) بس ياما .. حتى لو كلامك ده صح .. منين هقدر اتقدم لها .. وانا محلتيش حاجة يعنى حتى لو وافقت منين هجيب مصاريف الجواز ...
( سميرة ) يابنى سيبها على الله مادام قصدك شريف ... وبتسعى وبتعمل اللى عليك وربنا هيفرجها عليك ... روح يامصطفى يابنى دعايالك من قبلى ويجعل امل من نصيبك

( مصطفى بفرحه ) من جواه بيقول يارب ...
امل فى شقتها .. نايمة على سريرها ... وبتفكر فى حالها ... شويه بتسمع صوت جررس الباب بتقوم تفتح:
( امل ) مين
( سميرة ) انا ياامل ام مصطفى
( امل وهى بتفتح ) اهلا وسهلا ازيك ياطنط خير فى حاجة ...
( سميرة ) مالك قلقانه كده يابنتى
( امل ) اصلك طالعه هنا يعنى .. والسلم عالى عليكى
( سميرة ) يعنى لو مطلعتش اطمن على امل حبيبتى اومال اطلع لمين
( امل بإبتسامه )طب إتفضلى ... ربنا يخليكى ياطنط .. ويديكى الصحة وطوله العمر
( سميرة ) ويفرحنى بيكى ياامل .. متعرفيش انا بحبك قد إيه لو قلتلك انى بحبك زى مها مش هتصدقينى بس بلاش طنط دى قوليلى ياخالتى ..
( امل ) بس كده .. حاضر ياخالتى

( سميرة ) المهم ياحبيبتى عامله إيه .. هتقدرى تروحى شغلك بكره
( امل ) آه إن شاء الله
( سميرة بإبتسامه ) مصطفى بيسلم عليكى .. وبيقولك ألف سلامه
( امل بكسوف ) الله يسلمه ياخالتو .. هو عامل إيه
(سميرة بحب ) الحمد لله يابنتى .. انا راضية عن مصطفى .. وإن شاء الله ربنا هيراضيه برضايا عليه ..
( امل ) ربنا يخليه لك ياخالتو ..
( سميرة ) يارب ياحبيبتى وافرح بيه ... وبيكى ياامل ..
( امل بخجل ) إن شاء الله ..

 

رواية قلعة أمل بقلم اسماء عبد العظيم الفصل الثاني عشر

بعد مرور اسبوع:-
امل راجعه من شغلها ... عدت على ام مصطفى:
( امل ) السلام عليكم
( سميرة ) وعليكم السلام تعالى ياامل
( امل ) ازيك ياخالتو عاملة ايه النهارده
( سميرة بصوت ضعيف) كويسه يابنتى الحمد لله .. انا النهارده احسن من امبارح
( امل ) الازمة رجعت لك ثانى بليل
( سميرة ) لأ الحمد لله ربنا ستر ..
( امل ) اهم حاجة تاخدى بالك من نفسك .. وتاخدى الادوية فى ميعادها .. علشان متقلقناش عليكى زى امبارح ...

( سميرة ) معلش ياامل سهرتك معايا امبارح يابنتى ..
( امل ) متقوليش كده ياخالتو ... انا زى مها ... ولو مها مش موجوده انا موجوده معاكى فى اى وقت تحتاجينى هتلاقينى ...
( سميرة ) ربنا يخليكى يابنتى .. ويفرحك
( امل ) ربنا يديكى الصحة .. وتقومى بالسلامة
- سميرة بتحاول تقوم
( امل ) هاااا رايحة فين
( سميرة ) هقوم احضر الغدا مصطفى زمانه جاى من الشغل
( امل ) طب ارتاحى انتى وانا هحضر الغدا ...قوليلى بس هتطبخى إيه وانا اعمله
( سميرة ) لأ ياامل كده هتعبك معايا ...
( امل ) مفيش تعب ولا حاجة ... وبعدين انتى لازم تستريحى ... انا هطلع اغير هدومى وانزل احضر الغدا على طول ...

فى الكافيتريا:
( محمود ) مصطفى ... انت مالك شكلك متغير النهارده .. مش زى كل يوم فى حاجة حصلت ولا إيه
( مصطفى ) آه .. امى تعبت امبارح وجتلها ازمة التنفس ...
( محمود ) الف سلامه عليها .. وهى عاملة ايه النهارده ..
( مصطفى ) قبل ماانزل الصبح سألتها قالت لى انها احسن من امبارح ... انا قلقان عليها ... وهستأذن النهارده بدرى شويه علشان اروح اطمن عليها ...
( محمود ) ربنا يقومهالك بالسلامة ياصاحبى ... ويطمنك عليها ... طب وامل
( مصطفى ) أمل ! مالها
( محمود ) عامله معاكم إيه ... الامور بينكم شكلها إيه ؟
( مصطفى بتنهيده ) امل كويسه ...بس انا اللى مش كويس
( محمود ) ليه ؟
( مصطفى ) الايام اللى فاتت دى امل بقت قريبة منى ومن امى طول الوقت ... وخاصة بعد جواز مها ...
( محمود بإبتسامه ) طب ما دى حاجة كويسه ... إيه اللى يزعلك فى كده
( مصطفى ) مش زعلان ... بس طول ماهى قريبة منى كده وقدام عينى .. بتعلق بيها اكثر وفى نفس الوقت مش بإيدى حاجة اعملها ... لا انا عارف اقرب ولا عارف ابعد ...

( محمود ) يابنى اسمع كلامى .. عرفها انك بتحبها ... وانت هترتاح ... يإما هتقبل حبك ده وتتجوزوا يإما ترفضك وفى الحالة دى هتقدر تنساها ... وتفوق لنفسك .. يعنى فى الحالتين انت كسبان ...
( مصطفى ) ده رأيك ... المهم دلوقتى اطمن على امى ... وبعدين اشوف نفسى وراحتى ...

واتجه مصطفى الى بيته ... دخل مصطفى علشان يطمن على مامته .. لقاها نايمة .. محبش يصحيها وخاصة انها طول الليل تعبانه ومش عارفه تنام .. خرج وقفل الباب وراه .. ودخل على المطبخ ...فوجىء بوجود امل بالمطبخ .. امل واقفة فى المطبخ من غير حجابها ... التفت وراها لقت مصطفى ...
( مصطفى بإحراج ) انا آسف معرفش انك هنا .. وخرج مسرعا
خرجت امل من المطبخ بعد ما لبست حجابها ...
( امل بكسوف ) أنا اللى آسفه ... بس كان الجو حر فى المطبخ فقلعت الطرحه .. وخاصة ان لسه بدرى على ميعاد رجوعك من الشغل
( مصطفى ) حصل خير ..

( امل ) انا اللى طبخت النهارده .. يارب اكلى يعجبك .. احضرلك الغدا دلوقتى ..
( مصطفى بإبتسامه ) ياريت ... وانا هروح اصحى امى علشان تتغدى معانا ...
دخل مصطفى علشان يصحى امه علشان تتغدى .. لقاها تعبانه مش قادره تقوم من السرير ... خرج مصطفى لقى امل جهزت الاكل ومستنياه هو ومامته ..
( امل ) اومال طنط فين
( مصطفى ) تعبانه ومش قادره تقوم
( امل ) خلاص انا هحضرلها الغدا وهدخله ليها فى اوضتها ..
دخلت امل الاكل ... وخرجت حست بخجل انها هتتغدى مع مصطفى لواحدها .. استأذنت منه انها تطلع شقتها ...
( امل بكسوف ) طب انا هطلع .. عاوز حاجة
( مصطفى ) ليه .. مش هتتغدى ..
( امل ) لأ مليش نفس
( مصطفى ) لأ مش ممكن لازم تتغدى ... يعنى انتى تحضرى كل الاكل ده وفى الاخر متتغديش .. تعالى اقعدى ...

فى منزل ليلى:-
( مجدى ) هاااا يادكتور ... ليلى عاملة إيه دلوقتى
( الطبيب ) الحمد لله انا شايف ان حالتها بتتحسن ..وبإستمرار العلاج الطبيعى هترجع لطبيعتها ان شاء الله ... بس اهم حاجة نفسيتها ... وانها متتعرضش لأى انفعالات وضغوط نفسيه ...
( مجدى بيقعد جنب ليلى ) ليلى علشان خاطر ولادنا انسى اللى فات .. وفكرى فى ولادنا وحاولى تقومى بأسرع وقت .. انا وولادك محتاجينك ...
الحمل زاد عليا اوى ياليلى ... انا عارف انى غلطت بس سامحينى ... علشان خاطرى ... انا عارف انى صدمتك بكلامى ... بس علشان خاطر ولادنا سامحينى ... وقاومى المرض علشان تقومى ... ليلى انا ندمان على كل لحظة زعلتك فيها ...
ليلى بتبعد بنظرها عن مجدى .. بتغمض عنيها وبتحاول تنام ... دون ادنى اهتمام لكلام مجدى .. وبتفتكر كلام مجدى ليها ((انا بحب امل وهى بتحبنى .. وهنتجوز ..)) وبتنزل دموع من عينها ... وبتقول فى نفسها انا لايمكن اسامحك ولا اسامح امل ...

امل ومصطفى بيتغدوا سوا ...
(مصطفى بإبتسامه ) تسلم ايدك .. الاكل جميل اوى
( امل بكسوف ) بالهنا والشفا ..
شويه وجرررس الباب بيرن ... بيقوم مصطفى يفتح ..بيلاقى الست هدى جارتهم
( مصطفى ) اتفضلى ياحاجة .. اهلا وسهلا
( هدى ) اهلا بيك ياحبيبى اومال الحاجة سميرة فين بقالى يومين مشفوتهاش ..
( مصطفى ) اتفضلى ادخلى هى فى الاوضه تعبانه شويه ..
( هدى وهى بتدخل ) لا الف سلامه عليها ...
بصت لقت امل قاعدة ... وقدمها الاكل ... بصت بإستغراب ...
( هدى ) ازيك يااستاذه ... يظهر انى جيت فى وقت مش مناسب
( امل بتوتر ) الله يسلمك .. اتفضلى اتغدى معانا ..
( هدى بأسلوب حاد ) شكرا ... بتعزمينى كإنه بيتك ... عجيبه
( مصطفى مقاطعا هدى ) اتفضلى ياحاجة ادخلى ماما هنا ...
ودخلت الست هدى عند سميرة ... وإستأذنت امل وطلعت شقتها...
( هدى ) الف سلامه عليكى ياحاجة ...

( سميرة ) اهلا ياست هدى اتفضلى ...
( هدى ) إلا قوليلى ياختى هى الاستاذه امل بتعمل عندكم إيه ؟
( سميرة بإستغراب ) بتعمل إيه ! مش فاهمه .. ماإنتى عارفه انها ساكنه عندنا
( هدى ) ايوه ما انا عارفه انها ساكنه عندكم بس ايه اللى يخليها قاعدة مع مصطفى ومرحرحه كده كإنها فى بيتها ...
( سميرة ) ياست هدى امل زى بنتى ولما لاقتنى تعبانه .. حضرت هى الغدا ومهنش عليها تتعبنى .. كثر خيرها ... إيه المشكلة فى كده يعنى ..
( هدى بغضاضه ) لا مشكلة ولاحاجة بس الاصول انها ميصحش تقعد مع راجل غريب عنها وخاصة انها شابه مش متجوزة ...
( سميرة ) ياست هدى بلاش الكلام ده امل بنت محترمه .. ومصطفى وانتى عارفاه كويس ومتربى بينكم وعارفه اخلاقه كويس ..
( هدى ) ايوة مصطفى انا عارفاه .. انما هى يعنى ... ربنا يستر على ولايانا ... خلى بالك من ابنك …. وبعدين ياست سميرة انتى مش ناوية تجوزى مصطفى ولا إيه ...
( سميرة ) لأ طبعا هيتجوز ان شاء الله ...

( هدى بلؤم ) طب ماعروسته موجوده عندى .. انتى مستنيه إيه
( سميرة بتعجب ) عروسة ؟ تقصدى مين ؟
( هدى ) نورا بنتى ... وانتى عارفاها ومربياها على ايدك ...
( سميرة ) ياست هدى .. مصطفى راجل وهو اللى يختار عروسته ..
( هدى ) ما انتى البركة فيكى ... تلفتى نظره ..
( سميرة ) ربنا يقدم اللى فيه الخير ...
وبعد شويه إستأذنت هدى ومشيت ... مصطفى قاعد فى اوضته سمع صوت الباب بيتقفل قام ودخل عند والدته ...

-  مصطفى داخل عند والدته فى اوضتها وبيحكى لها كلام هدى مع امل وانها احرجت امل ...وانه اضايق من هدى انها زعلت امل ...
( مصطفى ) انا مش عارف هى كلمت امل بالاسلوب ده ليه ؟
( سميرة ) بس انا بقا عارفه
( مصطفى ) عارفه ! طب ليه كلمت امل كده ..
( سميرة ) علشان غيرانا عليك من امل
( مصطفى ) غيرانه عليا ! ازاى يعنى ... وبعدين هو انا بينى وبين هدى دى إيه ...
( سميرة ) مش بينك وبينها .. انا هفهمك ... هدى حاطة عينها عليك ... عاوزة تجوزك لنورا بنتها ..
( مصطفى بتعجب ) نعم ... تجوزنى بنتها .!. هى الآيه اتعكست وبقت البنت هى اللى بتخطب الراجل ... انتى اكيد فاهمه غلط
( سميرة ) بصراحة كده هى قالتلى على المكشوف انها عاوزاك لبنتها ...
( مصطفى بحده ) ياسلام يعنى جاية علشان تخطبنى ... لأ طبعا انا مش موافق على الكلام ده .. اوعى تكونى وعدتيها بحاجة ...
( سميرة ) لأ طبعا انا قولت لها القرار قرارك ...

( مصطفى ) طب لو فاتحتك فى الموضوع ده ثانى ... قوليلها انى مش بفكر فى الجواز دلوقتى ...
( سميرة ) طب ماهى ممكن تفتكر كده انك موافق على بنتها بس محتاج شوية وقت..
( مصطفى بحده ) خلاص قوليلها انى مش موافق على بنتها ... وإقفلى الموضوع ده معاها
( سميرة ) حاضر اللى تشوفه ... وامل زعلت من كلامها ؟
( مصطفى ) طبعا .. شكلها اتغير واتحرجت اوى وبعدين طلعت على طول حتى مكملتش غداها...
( سميرة ) طب ماتقوم كده اتصل عليها وطيب خاطرها ..
( مصطفى ) اتصل !..
( سميرة ) ايوه تتصل وفيها إيه ... يابنى اتحرك شويه بلاش تفضل واقف فى مكانك كده والميه بتتحرك من تحت رجلك ... ولا انت هتستنى لما حد يتقدملها وتطير من إيد ...

( مصطفى ) لأ انا هقوم اتصل عليها ...
--- امل قاعده فى اوضتها بتفكر فى كلام الست هدى وهى ليه كلمتها بطريقة وحشه ... وبعد شويه تليفون امل برررن ...
( امل ) الو ...
( مصطفى ) انا آسف انى بتصل عليكى دلوقتى .. بس كنت عاوز اعتذرلك على اسلوب الست هدى وهى بتتكلم معاكى ...
( امل ) مفيش داعى للإعتذار ... وبعدين انت ذنبك إيه علشان تعتذر بالنيابة عنها
( مصطفى ) لإنك فى بيتى ... واللى يزعلك كإنه زعلنى بالظبط ...
( امل بفرحه جواها من كلام مصطفى ) بس انا مزعلتش منها .. وبعدين هى معاها حق ..

( مصطفى بحده ) لأ طبعا مش معاها حق .. ازاى تكلمك كده .. لولا انها ست كبيرة انا كنت اتصرفت معاها تصرف ثانى ... بس مهما كان هى ست وجارتنا .. فبأى حال من الاحوال مينفعش انى ارد لها الاهانه بإهانه ...
( امل ) مصطفى ..
( مصطفى ) نعم
( امل ) شكرا
( مصطفى ) على إيه ؟
( امل بتردد ) على إنك دايما بتحسسنى انى مش غريبه هنا ... وانى ليا ضهر اتسند عليه
( مصطفى ) انا مش مستنى منك شكر لإن ده واجبى ... هتيجى على الشط بكره
( امل ) آه ان شاء الله ..
( مصطفى ) اشوفك بكره
( امل ) ماشى ... مع السلامة

قفلت امل التليفون مع مصطفى وسرحت فى كلام مصطفى واحساسها بإهتمامه بيها ...
ثانى يوم مصطفى قاعد على الشط ...
( محمود ) إنت بتعمل إيه .. ده وقت لعب فى الرمل ...
( مصطفى ) إيه رأيك ؟
( محمود ) دى حاجة فخمة اوى بس دى إيه بقا
( مصطفى ) دى قلعه
( محمود ) قلعة ... ودى هتسميها إيه ان شاء الله
( مصطفى ) قلعة امل ...
( محمود ) هههههههههههههههه محمود مستمر فى الضحك لدرجة انه نام على الرمل من كثر الضحك وماسك بطنه ...هههههههههههههه مش قادر
( مصطفى ) هههههههههه بس بقا ... هيجرالك حاجة من كثر الضحك ...
( محمود ) هههههههههههه مش قادر ابطل ضحك ...هههههههه انا اللى اعرفه فى قلعة قايتباى .. قلعة محمد على .. ههههههه انما قلعة امل ... دى جديدة بقا .هههههههه اد كده بتحبها .. لدرجة انك تبنى لها قلعة حتة واحدة ...
( مصطفى ) إتريق ... معلش اصلك مجربتش تحب حد ... كل يوم حبه يزيد جواك من غير ما تقوله ... ومن غير ما تعرف مشاعره تجاهك إيه ...
( محمود ) بصراحة مجربتش ... بس مش عارف لما اجرب احب هبنى لحبيبتى إيه هههههه ... بص مين اللى جاى هناااك ...
( مصطفى ) مين ؟

( محمود ) صاحبة القلعة ...ههههههههه
( مصطفى ) إياك تقولها حاجة من الكلام ده ...
( محمود ) عيب .. متوصيش حريص
( مصطفى ) ياخوفى ...
( محمود وهو بيشاور لأمل ) امل .. تعالى

فى منزل مصطفى:
سميرة تعبانه وحاسة بصعوبه فى التنفس بتسمع جررس الباب بتقوم تفتح ..
( سميرة ) هدى اتفضلى
( هدى ) يزيد فضلك ياحبيبتى .. هااا عاملة إيه النهارده
( سميرة بصوت مكتوم ) تعبانه شويه ..
( هدى ) هااا قولتى لمصطفى
( سميرة بتوتر ) قولتله إيه
( هدى ) يووه على موضوع جوازه من نورا
( سميرة ) ايوه قولتله ..
( هدى ) هاااا وقالك ايه ... بشرينى ...
( سميرة بتلعثم ) قالى كل شىء نصيب ...
( هدى بحده) يعنى إيه رفض يتجوز بنتى .. ليه هو انا بنتى وحشه ... ده الف من يتمناها
( سميرة ) ياست هدى طولى بالك ... الجواز قسمة ونصيب وان شاء الله نورا نصيبها يكون مع واحد احسن من مصطفى ..
( هدى ) مكنش العشم ياست سميرة بس انا بقا عارفه هو رفض نورا ليه علشان الحربايه اللى لايفه عليه ..
( سميرة ) حرباية مين ؟
( هدى ) هى فى غيرها الاستاذه امل ... عموما فوتك بعافيه ...

على الشط

امل قاعدة مع مصطفى ومحمود على الشط
(محمود بإبتسامه ماكره) إيه رايك يااستاذه فى القلعه اللى مصطفى بناها دى
( امل ) جميله جدا ...تسلم إيدك يامصطفى بجد انت كان المفروض تبقى مهندس ...
( مصطفى ) انا فعلا كان حلمى انى اكون مهندس بس للأسف مقدرتش احقق الحلم ده
( امل ) معلش ... حتى لو مقدرتش تحقق حلم انت حلمته ممكن تحلم بحاجات ثانية تقدر تحققها ...
( مصطفى وهو ينظر لأمل ) اتمنى اقدر احقق اللى نفسى فيه ..

رواية قلعة أمل بقلم اسماء عبد العظيم الفصل الثالث عشر

فى منزل ليلى:
مجدى داخل الشقه لقى ليلى بتحاول تمشى ووالدتها بتسندها
( مجدى ) ماشاء الله ياليلى .. هااا اتجدعنى كده علشان ترجعى زى الاول ..
( ليلى بصت لمجدى نظرة كلها غيظ ومردتش عليه وبتقول فى نفسها ماانا لازم ارجع زى الاول وآخد حقى منك ومن صاحبتى الوحيده اللى فتحت لها بيتى وخانتنى وطعنتنى فى ضهرى ... هقاوم المرض بس علشان انتقم لكرامتى ...

- امل رجعت على البيت وكالعاده بتخبط على والدة مصطفى علشان تطمن عليها زى كل يوم ... سميرة فتحت لها الباب ... وهى ماسكه صدرها ومش قادره تاخد نفسها... وبتشاور لأمل انها تعبانه ... امل بتشوفها بالمنظر ده بتتصل بسرعه على مصطفى

( امل ) مصطفى .. تعالى حالا على البيت
( مصطفى ) فى إيه ياامل .. فى حاجة حصلت
( امل ) والدتك تعبانه اوى تعالى علشان نوديها للدكتور
( مصطفى ) انا جاى حالا ..
وبسرعه بيرجع مصطفى على البيت وبياخد والدته وامل ويروحوا على المستشفى ...
( الطبيب ) هى دلوقتى احسن بس هى محتاجة راحه والالتزام بمواعيد العلاج ..
( مصطفى ) ان شاء الله يادكتور انفذ تعليمات حضرتك ... شكرا
( امل ) الف سلامه عليكى ياخالتى ...
( سميرة ) لولا انك خبطتى عليا ياامل كان زمانى م ...
( امل مقاطعة سميرة ) بعد الشر عليكى ... ان شاء الله تقومى بالسلامه

بتمر الايام زى بعضها بالنسبة لمصطفى وامل .خاصة بعد تعب والدة مصطفى المستمر وانها اصبحت طريحة الفراش ... مصطفى بيروح شغله الصبح وبيرجع على ميعاد الغدا بيطمن على والدته ويرجع على شغله مرة ثانية ... امل بتروح شغلها الصبح وبترجع تفضل قاعدة مع ام مصطفى تحضر لها الغدا وتديها الدواء وتطلع شقتها على ميعاد رجوع مصطفى ..
بعد مرور اسبوعين:
امل راجعة من شغلها بتخطبط على والدة مصطفى ... مفيش حد بيفتح لها ... بتتصل على مصطفى وتسأله على والدته ...
( امل ) الو .. مصطفى .. انا بخبط على والدتك مش بترد هى فين
( مصطفى ) انا سايبها فى الشقه الصبح ... ومش ممكن تخرج لإنها كانت تعبانه بليل ... خبطى ثانى عليها ... وانا جاى فى السكه
امل بترجع تخبط وبردوا محدش بيرد ... بيوصل مصطفى بيلاقى امل واقفه وواضح على وشها القلق ...
( مصطفى )بردوا مفتحتش ؟

( امل ) بخبط ومفيش فايده ..
مصطفى فتح الباب ودخل وامل وراه ... دخل اوضة والدته لقاها نايمة قرب منها ... ونادى عليها مش بترد ... حاول اكثر من مرة مفيش فايده ... مصطفى جرى وارح يشوف اى دكتور ... ورجع بعد شويه ومعاه الدكتور كشف على والدته وبعد شويه
( الطبيب ) البقاء لله ربنا يصبرك
( مصطفى بصدمه ) إيه ... امىىىى .. قعد جنب والدته على السريروفضل يبكى ... امل واقفه جنبه وبتبكى هى كمان ...
وبعد شويه مصطفى بيوجه كلامه لأمل ) امل لوسمحتى اتصلى على مها خليها تيجى ..
( امل ببكاء ) حاضر
- انتهى العزاء ... وانصرف المعزون ... وبقى الحزن يخيم على قلب مصطفى ومها .. ولكن سرعان ماعادت مها لحياتها فهى متزوجه ومسئوله عن بيت ولا تستطيع ان تظل بجانب اخيها ...اما امل فحزنت كثيرا على فراق ام مصطفى .. ولكنها بعد انتهاء ايام العزاء لم تعد ترى مصطفى فأصبحت تشعر انه ليس من حقها ان تتواجد مع مصطفى ... ظل مصطفى وحيدا فى بيته لايرى احد ولايكلم احد ... كلما تذكر كلمات والدته له يبكى ويبكى .. واستمر به الحال على ذلك لمدة اسبوع وبعدها ... زاره محمود

( محمود ) وبعدين يامصطفى هتفضل على الحالة دى لإمتى ... مش آن الاوان بقا ياصاحبى ترجع لشغلك ... وتشوف نفسك
( مصطفى ببكاء ) دى امى يامحمود ... مش قادر انسى ...
( محمود ) ياعم انا مش بقولك انساها .. مفيش حد يقدر ينسى امه او ابوه ... بس كل اللى بقولهولك انك لازم تخرج من الحالة دى واولها انك لازم ترجع شغلك ..
( مصطفى ) ان شاء الله هنزل من بكره
( محمود ) ربنا يصبرك ياصاحبى ...
ثانى يوم بترجع امل من شغلها بتروح على الشط ... وبعد شويه ... بتتفاجىء بوجود مصطفى بيقرب منها ..
( مصطفى ) إزيك

( امل ) الله يسلمك .. ازيك انت عامل إيه .. انا كنت قلقانه عليك الفترة اللى فاتت دى ..
( مصطفى ) الحمد لله ...
( امل ) انا عارفه ان الموضوع صعب عليك ... ربنا يصبرك
( مصطفى ) شكرا ياامل ..
( امل ) بتشكرنى على يامصطفى
( مصطفى بحزن ) على تعبك مع والدتى الفترة اللى فاتت ... انتى كنتى جنبها اكثر من بنتها ..
( امل ) مفيش داعى للشكر يامصطفى انا كنت جنب والدتك لإنى كنت بحبها زى والدتى ... ربنا يرحمها ويصبرنا على فراقها
( مصطفى ) يارب ...
( امل ) طب انا هروح عاوز حاجة ...
( مصطفى ) انا كمان مروح .. هستريح شويه وبعدين ارجع على الشغل ..
( امل ) طب يالا بينا

مشى مصطفى وامل مروحين على البيت ... فى الطريق امل ومصطفى ساكتين محدش منهم اتكلم ... جوه كل واحد منهم حزن .. امل حزينه على شكل مصطفى والحزن اللى واضح على وشه بسبب وفاة والدته... ومصطفى حزين على فراق ولدته وإحساسه بالوحده ... رجعوا على البيت مصطفى دخل شقته وامل طلعت شقتها ... ولكن امام منزل مصطفى تجلس الست هدى جارته مع الست نجوى جارتها:
( هدى ) شوفتى البجاحه .. وكمان ماشيه معاه وداخلين البيت سوا
( نجوى ) ياشيخه تلاقيهم اتقابلو بالصدفه
( هدى ) ياسلام ... ده انتى على نياتك بشكل .. البت المدرسة دى لايفه على مصطفى ..طبعا بقى وحدانى لا ام ولا اب ... وهى عايشه لواحدها مفيش حد يحاسبها بتعمل ايه ورايحه فين وجايه منين ... والله اعلم ايه اللى بينهم ...
( نجوى ) لا ياشيخة حرام اللى بتقوليه ده وبعدين حتى لو احنا منعرفش امل كويس بس احنا عارفين مصطفى كويس متربى فى وسط ولادنا .. ومفيش زى اخلاق مصطفى
( هدى ) وانا قلت حاجة وحشه على مصطفى بس مهما كان هو شاب وقاعد لوحده بعد موت امه .. وهى واحده مش متجوزة وقاعده معاه فى نفس البيت ... يبقى إيه ..

( نجوى ) انتى تقصدى إيه
( هدى ) اقصد انه معدش ينفع قعاد البت دى مع مصطفى فى نفس البيت تروح تشوفلها سكن تانى ...
بتمر الايام زى بعضها بالنسبة لمصطفى وامل .خاصة بعد تعب والدة مصطفى المستمر وانها اصبحت طريحة الفراش ... مصطفى بيروح شغله الصبح وبيرجع على ميعاد الغدا بيطمن على والدته ويرجع على شغله مرة ثانية ... امل بتروح شغلها الصبح وبترجع تفضل قاعدة مع ام مصطفى تحضر لها الغدا وتديها الدواء وتطلع شقتها على ميعاد رجوع مصطفى ..